Στην οδοντιατρική σπάνια μπορεί αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ενός ασθενή με φαρμακευτική αγωγή μονο. Οι βλάβες των δοντιών απαιτούν την επέμβαση του οδοντίατρου στην πλειονότητα των περιπτώσεων. Σε ένα δόντι με τερηδόνα θα χρειαστεί να γίνει κάποια έμφραξη, ενδοδοντική θεραπεία, ίσως και η εξαγωγή του. Για παράδειγμα, όταν υπάρχει έντονο οίδημα και δεν είναι δυνατόν να επέμβει ο γιατρός, φοβούμενος διασπορά μικροβίων ή υπερευαισθησία και έλλειψη ικανοποιητικής δράσης του τοπικού αναισθητικού, ίσως χρειαστεί να περιμένουμε πριν επέμβουμε.
Η χρήση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου είναι δυνατόν πολλές φορές να αντικαταστήσει την κλασική φαρμακευτική αγωγή για οδοντιατρική χρήση, καθώς μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση πολλών συμπτωμάτων και επίσης να βοηθήσει τον ασθενή ύστερα από επώδυνες ή εργώδεις επεμβάσεις.
Ορισμένες περιπτώσεις στις οποίες μπορούμε να βασιστούμε σε ομοιοπαθητικά φάρμακα και μόνο, χωρίς καθόλου χρήση κλασικών φαρμάκων είναι οι εξής:
- Σε έντονη πολφίτιδα κατά την οποία ο ασθενής έχει συνεχόμενο πόνο και τόσο έντονο και πιθανόν να μην ανακουφίζεται από τα κλασικά αντιφλεγμονώδη.
- Σε πόνο που προέρχεται από γάγγραινα του πολφού, φατνιακό απόστημα και αλλοίωση των ακροριζικών ιστών.
- Σε υπερευαισθησία του δοντιού ύστερα από βαθειά έμφραξη ή ύστερα από ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση).
- Ύστερα από εξαγωγές, τραυματικες ή μη, αντικαθιστώντας τα κλασικά παυσίπονα/αντιφλεγμονώδη, και ύστερα από την τοποθέτηση εμφυτευμάτων.
- Σε παθήσεις των βλενογόνων του στόματος, άφθες, στοματίτιδες, οξείες ουλίτιδες είναι δυνατόν να προσφέρουν μεγάλη ανακούφιση από τα επώδυνα συμπτωματα και να βοηθήσουν στην ταχύτερη επούλωση.
- Αρκετές φορές είναι δυνατόν να αντικαταστήσουν κλασικά αντιβιοτικά σχήματα και να βοηθήσουν στην σχάση οδοντοφατνιακών αποστημάτων.
- Ύστερα από αφαίρεση σφραγισμάτων αμαλγάματος, για να γίνει αποτοξίνωση του οργανισμού από τον υδράργυρο που μπορεί να απορροφηθεί από τους βλενογόνους.
- Μπορούμε να πούμε ότι ο οδοντίατρος μπορεί να βασιστεί πάρα πολύ στην χρήση ομοιοπαθητικού φαρμάκου και να περιορίσει τα κλασικά φάρμακα πραγματικά στο ελάχιστο, περιορίζοντας έτσι τις παρενέργειες/ καταπίεση που μπορεί να προκαλέσουν αυτά.
Πολλές φορές, άλλωστε, και για διάφορους άλλους ιατρικούς λόγους κάποια φάρμακα, όπως τα αντιφλεγμονώδη, αντενδείκνυνται για χρήση από τον ασθενή, και άλλες φορές δεν έχουν δράση.
Μπόλου Ελένη κ Τζιμογιάννης Χρήστος
Οδοντίατροι ειδικευθέντες στην Αγγλία